ฤดูหนาวที่มาเยือนอีกครั้ง

ดิฉันมักจะชอบฤดูหนาวในตอนเช้าที่มีแต่ความสวยงามของทะเลหมอกในหุบเขาและหมอกในตอนเช้าถึงมันจะหนาวแต่ก็มีความสดชื่นเมื่อเราตื่นมาก็จะรู้สึกสบายใจและกระปรี่กระเปร่าที่บ้านของดิฉันคืออ.เวียงแก่น จ.เชียงราย ที่ตื่นมาในตอนเช้ามีแต่ความหนาวแทบจะถอดเสื้อแขนยาวไม่ได้เลยและกว่าหมอกจะจางหรือหายไปก็ประมาณเกือบ9โมงกว่าคนที่ต้องออกไปทำงานในตอนเช้าก็ต้องทนกับอากาศหนาวแต่ถ้าเป็นงานเกี่ยวกับการทำไร่ข้าวหรือไร่ข้าวเลื่อนลอยก็ต้องรอแดดออกก่อนที่จะช่วยกันตีข้าวในช่วงสายๆหน่อยแต่ถ้าเกี่ยวข้าวก็ลงมือเกี่ยวได้เลยไม่ต้องง้อแดดในอำเภอของดิฉันนั้นมีหมู่บ้านที่อาศัยอยู่กลางป่าหรือบนดอยเยอะมากแต่ก็น่าสงสารเขาที่ต้องทนกับอากาศหนาวและพืชผักบ้างอย่างที่ทนอากาศหนาวไม่ได้ก็จะตายไม่ได้ผลผลิตหรือแคระแกรนขายไม่ได้ก็อาจทำให้เกษตรกรขาดทุนส่วนบนดอยมักจะปลูกหอมหัวใหญ่ ลูกท้อ เชอรี่ เป็นต้น เพราะเป็นพืชที่ทนต่อสภาพอากาศได้ ส่วนในหมู่บ้านของดิฉันมักจะปลูกข้าวโพดหมอก หรือยาสูบ เพราะเป็นพืชที่มีตลาดรองรับอยู่เช่นยาสูบก็จะมีโรงงานใกล้ๆบ้านที่คอยซื้ออยู่และเป็นโรงงานที่สร้างรายได้ให้กับชาวบ้านในหมู่บ้านดิฉันด้วยและในฟดูหนาวนี้ก็ชอบมีการจัดการเล่นกีฬามากมายในแต่ละอำเภอหรือแต่ละตำบลซึ่งดิฉันชอบที่จะเล่นกีฬานี้ร่วมแข่งขันกับเด็กและชาวบ้านซึ่งอาจเรียกฤดูหนาวนี้เป็นฤดูกีฬาก็ได้เพราะชอบมีการแข่งขันในฤดูนี้ พอถึงตอนเย็นอากาศก็จะเริ่มเย็นลงและตอนกลางคืนก็จะหนาวมากเช่นกันทุกคนก็จะนอนห่มผ้าหนาๆหลายๆชั้นกันอย่างอบอุ่นแทบจะไม่ดิ้นเพราะกลัวลมหนาวจะเข้าในผ้าห่มและนอนฝันดีตลอดคืน